Ο αγώνας της όπερας (μέρος Γ)

Σημειώστε σε αυτό το σημείο πως στους διάφορους αγώνες του Μόρφυ, σχεδόν πάντα του πρότειναν χρηματικά έπαθλα, τα οποία αρνήθηκε όλες τις φορές. Ακόμα και όταν συμφωνούσε προκειμένου να γίνει ο αγώνας, μετά τη νίκη του, έδινε τα χρήματα είτε στις οικογένειες των ηττημένων είτε τα προσέφερε στις οικογένειες τους υπό μορφή ακριβών δώρων μέχρι εξάντλησης του ποσού (π.χ. επίπλωση σπιτιού). Έμεινε στην ιστορία για παράδειγμα ο αγώνας του κόντρα στον μεγαλύτερο τότε Αμερικάνο σκακιστή Τσαρλς Χένρι Στάνλει. Αφού τον διέλυσε, έδωσε με έμμεσο τρόπο το έπαθλο των 100 δολαρίων στην γυναίκα του Στάνλει διότι αυτός ήταν μπεκρής και θα τα έπινε μέχρι σεντς. Προς τιμήν του η οικογένεια ονόμασε το επόμενο παιδί της Πωλίν (κοριτσάκι).

Howard Staunton

Η φήμη του Μόρφυ είχε πλέον εξαπλωθεί σε όλη την Αμερική και όπως ήταν φυσικό άρχισε να φοβίζει την σκακιστική Ευρώπη. Ο ισχυρότερος τότε σκακιστής του κόσμου, ο Άγγλος  Χόουαρντ Στάουντον δέχτηκε πρόσκληση να πάει στην Αμερική να αναμετρηθεί με τον Μόρφυ. Δεν δέχτηκε. Τον απέφυγε και στη συνέχεια σαν την πανούκλα, όλες μα όλες ανεξαιρέτως τις προκλήσεις του Μόρφυ προβάλλοντας μόνιμα από γελοίες έως εξωφρενικά ηλίθιες δικαιολογίες. Ο λόγος απλός. Ήτο μέγας σκακιστής, οπότε βλέποντας τις παρτίδες του Μόρφυ κατάλαβε αμέσως ποια θα ήταν η κατάληξή του. Ως Άγγλος εγωιστής δεν ήθελε να υποστεί ήττα στο γόητρο και την φήμη του από ένα νεαρό Αμερικάνο. Η ουσία είναι όμως ότι υπέστη αυτή την ήττα διότι στα μάτια του σκακιστικού κόσμου απεδείχθη ένας θρασύδειλος  ψηλομύτης Άγγλος.

Στις 9 Ιουνίου το 1858 ο Μόρφυ μπαίνει στο πλοίο S.S. Africa (για κάποιους άλλους ήταν το S.S. Arabia) με άφιξη στο Μπέρμινχαμ της Αγγλίας. Στο σκακιστικό κλαμπ της πόλης υπάρχει ήδη το πορτραίτο του. Όπου, μα όπου και να πηγαίνει στην Αγγλία γίνεται δεκτός με μεγάλες τιμές. Εφημερίδες, περιοδικά κάνουν αφιερώματα και γενικά οι πάντες θέλουν να τον δουν, να τον ακούσουν και να τον αντιμετωπίσουν. Περνάει από το Λίβερπουλ σαν τον «Κατρίνα», καταλήγει  στο Λονδίνο και αρχίζει απανωτούς αγώνες με τους ισχυρότερους παίκτες της εποχής.

Ηλίας Κουρκουνάκης

Ο Έλλην διεθνής μαιτρ, αναλυτής και προπονητής Ηλίας Κουρκουνάκης, τον οποίο είχα κάποτε την χαρά και την τιμή να «αντιμετωπίσω» (φυσικά έχασα και τις τρεις παρτίδες καθότι κακός σκακιστής) σε αγώνες σιμουλτανέ (ένας εναντίον πολλών  ταυτόχρονα σε διαφορετικές σκακιέρες) μου έλεγε με έμφαση «Ο κιμάς πρέπει να κόβεται νωπός παρουσία του πελάτη» δηλαδή στο σκάκι δεν υπάρχουν χάρες ποτέ. Ο Πωλ Μόρφυ γέμισε το Λονδίνο «νωπό κιμά». Διέλυσε τους πάντες και τα πάντα σε όλους τους αγώνες. Οι υπερόπτες σκακιστές της Αγγλίας άκουγαν πλέον το όνομα Πωλ Μόρφυ και άλλαζαν στενό προσπαθώντας να τον αποφύγουν με διάφορες γελοίες δικαιολογίες διότι ήξεραν την κατάληξη τους. Ωστόσο προσκλήθηκε στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ από την βασίλισσα Βικτόρια για να τιμηθεί. Η βασίλισσα του ζήτησε βέβαια να παίξουν και μία παρτίδα σκάκι, στην οποία ως true gentleman … έχασε.

Το ταξίδι του Μόρφυ συνεχίστηκε μέχρι το Παρίσι. Στα σύνορα οι τελωνιακοί δεν του επέτρεψαν να μπει στη χώρα διότι δεν έκαναν δεκτό το Αμερικάνικο διαβατήριο. Όταν όμως ο Μόρφυ άρχισε να τους μιλά άπταιστα Γαλλικά επιπέδου που δεν καταλάβαιναν και οι Γάλλοι, μέριασαν να περάσει. Οι σκακιστές βέβαια μάλλον το μετάνιωσαν πικρά που τον άφησαν να διαβεί τα σύνορα διότι η κατάληξή τους ήταν η ίδια με τους Άγγλους. Υπέστησαν συντριπτικές ήττες σε σημείο που δεν προλάβαιναν να χάνουν. Η «μηχανή του κιμά» έκοβε «νωπό κρέας» αδιάκοπα χωρίς να κουράζεται. Και βέβαια κάθε φορά, σε κάθε παρτίδα παρουσίαζε και ένα νέο φαντεζί τρόπο για να νικήσει. ….(συνεχίζεται)