Ξεφεύγει στο 3.72

Ένα από τα πιο υγιή πράγματα που μπορεί να κάνεις κάποιος δημοσιογράφος είναι η καλοπροαίρετη κριτική. Και στο αθλητικό ρεπορτάζ πιστεύω ότι η σωστή κριτική πρέπει να γίνεται μετά από επιτυχίες και πριν από τις αποτυχίες. Δυστυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις βλέπουμε τον δημοσιογράφο να λειτουργεί ως οπαδός και να κράζει μετά το κακό αποτέλεσμα. Είναι μεγάλη ιστορία αυτό το θέμα αλλά κάνω αυτήν την εισαγωγή για να πω ότι το γεγονός της πρόκρισης της Γαλλίας στον τελικό δεν θα έπρεπε να κάνει τους επικριτές του Ντεσάμ να σωπάσουν. Διότι ναι μεν ο Γάλλος ομοσπονδιακός προπονητής βρίσκεται εκεί για να φέρει το τρόπαιο, αυτό όμως δεν σημαίνει πως όσοι ξέρουν από ποδόσφαιρο δεν έχουν δικαίωμα να γράψουν για την αθλιότητα που παρουσίασε χθες. Το γεγονός ότι οι «τρικολόρ» προηγήθηκαν του επέτρεψε να παρουσιαστεί ως ήρωας με ένα πλάνο που τον δικαίωσε. Μιλάμε όμως για ένα πλάνο που στηρίχθηκε στην τύχη, διότι είναι και θέμα τύχης αν θα πετύχεις ή δεχθείς το πρώτο γκολ. Και το Βέλγιο κάλλιστα θα μπορούσε να προηγηθεί και μετά θα βλέπαμε διαφορετικό παιχνίδι. Και το γράφω λοιπόν αυτό διότι αυτό το ρόστερ της Γαλλίας είναι για μεγάλα πράγματα και όχι για να περιμένει με 11 παίκτες τον αντίπαλο στο 1/3 του γηπέδου, ακόμα κι αν αντίπαλος είναι το φοβερό Βέλγιο. Και επειδή θα βρεθούν βέβαια αυτοί που θα πουν «Θα πάρει την κούπα κι εσύ μας λες για λάθος τακτική», θα επαναλάβω αυτό που έγραψα στο ξεκίνημα. Η σωστή κριτική γίνεται μετά από επιτυχίες και πριν από τις αποτυχίες. Και ο Σάντος οδήγησε την Πορτογαλία στην κορυφή της Ευρώπης αλλά δεν θα φτάσω στο σημείο να υμνήσω την αποκρουστική τακτική που είχε επιλέξει για να έρθει η επιτυχία. Συγγνώνη guys αλλά φαν του Ρεχάγκελ δεν υπήρξα ποτέ. Και ως Έλληνας πανηγύρισα με την ψυχή μου την κατάκτηση του Euro. Ως δημοσιογράφος θα κράζω πάντοτε αυτούς που καταστρέφουν το θέαμα. Μετά το Μουντιάλ θα γράψω κάποια στιγμή και για την «ρομποτοποίηση» του ποδοσφαίρου και για την οποία φέρουν ευθύνη τέτοιου είδους προπονητές.

Αρκετά με αυτό, πάμε στο αποψινό...

Δυνατό και ισορροπημένο παιχνίδι, όπως το χθεσινό. Και μάλιστα από τις δύο συγκεκριμένες εθνικές ομάδες δεν υπάρχουν οι ίδιες απαιτήσεις θεάματος με τις χθεσινές. Μπορεί η Αγγλία να έχει εκπλήξει ευχάριστα με την ταχύτητα που έδωσε στο παιχνίδι της κάποιες φορές αλλά στα νοκ άουτ την είδαμε και τις δύο φορές να ρίχνει αισθητά τον ρυθμό μετά το 1-0 και να κοιτάζει να διασφαλίσει το σκορ αυτό. Αντίστοιχα η Κροατία είχε την ατυχία να βρεθεί πίσω στο σκορ τόσο στην φάση των 16 όσο και στα προημιτελικά αλλά και την τύχη να ισοφαρίσει γρήγορα.  Μετά το 1-1 όμως δεν βγήκε μπροστά με ορμή, όπως περίμενα, αλλά προτίμησε να σιγουρέψει πως δεν θα δεχθεί δεύτερο και με μεγάλη κατοχή και πολλές πάσες έψαχνε την κατάλληλη ευκαιρία.

Νομίζω λοιπόν πως και απόψε το πρώτο γκολ, όταν κι αν αυτό έρθει, θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την νικήτρια της αναμέτρησης. Σε κάθε περίπτωση ο αγώνας είναι 50-50 και η απόδοση στην νίκη της Κροατίας ξεφεύγει και αποκτά στοιχηματική αξία. Ναι, υπάρχει κούραση λόγω των δύο παρατάσεων αλλά όταν φτάνεις σε ημιτελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου δεν νιώθεις κούραση και πόνο στην διάρκεια του αγώνα. Μόνο πάθος και δύναμη.