NBA 2016-17: Ανατ. Περιφέρεια, Central Division

Η Division των πρωταθλητών του NBA. Η Division των Cleveland Cavaliers. Η Division του LeBron James. Και φέτος αναμένεται να δούμε μεγάλες μάχες, ενώ πιθανότητες για θέση στην post-season έχουν όλες. Οι πρωταθλητές κράτησαν τον κορμό τους και δηλώνουν παρών για το back2back. Οι Bulls μετά το περσινό στραπάτσο έκαναν κινήσεις ματ και επίσης θα μπουν δυνατά στη μάχη. Ο George νιώθει ακόμα καλύτερα φέτος και είναι έτοιμος να κάνει τους Pacers, challengers. Οι Pistons έδειξαν ανεβασμένοι πέρυσι και σαν επιστέγασμα είχαν την είσοδο τους στα play-offs και τέλος οι Bucks θέλουν να αφήσουν στην άκρη την περσινή -κακή- χρονιά και να επιστρέψουν στις επιτυχίες (είσοδος στα play-offs) του παρελθόντος.

Central Division NBA -  Οι ομάδες

Cleveland Cavaliers

Τι έκαναν πέρυσι: Βίωσαν την μεγαλύτερη και πιο σπουδαία στιγμή της ιστορίας τους στο NBA. 1.000.000 και πλέον άτομα ήταν στην γιορτή που διοργάνωσε η πόλη για να τιμήσει τους πρωταθλητές NBA και αυτό σίγουρα λέει πολλά. Οι Cavaliers τερμάτισαν πρώτοι στην Ανατολή πέρυσι με ρεκόρ 57-25 και πήραν ένα από τα πιο “παντελωνάτα” πρωταθλήματα, στο διάστημα των 12 ετών που παρακολουθώ το άθλημα. Και ανατροπή από 3-1 και με μειονέκτημα έδρας και κόντρα στην ομάδα που έκανε ρεκόρ 73-9 στη regular και έγραψε τη δική του ιστορία.

Τι κρατάνε: Όλη τη χρονιά. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο ματς. Ήταν μια ονειρική σεζόν που τελείωσε με το δαχτυλίδι του πρωταθλητή. Σε πιο συγκεκριμένους τομείς, είδαμε τους Irving και Thompson να ανεβάζουν κατά πολύ τις μετοχές τους και να έχουν τρομερή βελτίωση. Φυσικά, ο LeBron έδειξε πιο πλήρης σαν παίχτης από ποτέ. Έμοιαζε ο υπεραθλητής που μπορεί να κάνει (και έκανε) τα πάντα.

Τι θέλουν να ξεχάσουν: Την μέτρια παρουσία του Love. Και στη regular, αλλά κυρίως στα play-offs. Πρόπερσι ένας τραυματισμός τον άφησε εκτός play-offs. Φέτος ήταν εκεί, από την αρχή μέχρι το τέλος. Αλλά έκανε μέτριες εμφανίσεις, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Το θετικό για τους Cavs ήταν ότι στον 7ο τελικό ήταν η μια από αυτές τις εξαιρέσεις.

Αποχωρήσεις: Μετά τις 2 τελευταίες χρονιές, θεωρώ ότι η αποχώρηση του Dellavedova πρέπει να λογίζεται σημαντική. Ο Αυστραλός είχε τρομερή βελτίωση στο διάστημα αυτό και ήταν μια πολύ αξιόλογη λύση που ερχόταν από τον πάγκο. Εκτός ομάδας και ο Mozgov, ο οποίος πάντως δεν ήταν στα πλάνα του Lou.

Τα νέα πρόσωπα: Δεν αποκτήθηκαν αξιόλογες μονάδες. Αν ξεχωρίζει κάποιος, αυτός είναι ο Dunleavy που θα δώσει κάποιες λύσεις με σουτ από την περιφέρεια. Υπάρχει και ο Andersen στη ρακέτα, αλλά δεν ξέρω τι περισσότερο θα δώσει από τον Mozgov.

Ο σταρ: Ο LeBron James. Και δεν υπάρχει κάτι να πεις για αυτόν τον παίχτη. Στα wikipedia και στα site με στατιστικά, θα βρείτε τα πάντα. Εγώ θα πω ότι πέρυσι στα 4 ή 5 πρώτα ματς, στους τελικούς  ήταν ο παίχτης (και των 2 ομάδων) με τον μεγαλύτερο Μ.Ο σε πόντους, ασίστ, ριμπάουντ, κλεψίματα και ακόμα 2 κατηγορίες που μου διαφεύγουν. Και δεν ξέρω σε πόσες κατηγορίες τελείωσε στην πρώτη θέση. Τι άλλο να κάνει; Σπαθιά να καταπιεί; Ο σταρ της λίγκας, ο σπουδαιότερος μπασκετμπολίστα που πατάει παρκέ αυτή τη στιγμή.

Πλεονεκτήματα: Η παρουσία των James, Irving, Love και εσχάτως και του Thompson, προσδίδει τρομερή ποιότητα στην ομάδα και την καθιστά διεκδικήτρια του τίτλου. Επίσης, σημαντικό θεωρώ και το γεγονός ότι ο Lou μπορεί και κρατάει κάποια ισορροπία στα “τερτίπια” του James σε συνάρτηση με την ύπαρξη του και με τους υπόλοιπους star της ομάδας. Φυσικά το γεγονός ότι ο James έχει εξελιχθεί τόσο πολύ και δείχνει ένας υπέρ-ολοκληρωμένος παίχτης πλέον, που κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο.

Μειονεκτήματα: Δεν υπάρχει πάγκος. Κακά τα ψέματα, το rotation των Cavs είναι μετρημένο. Ok, μιλάμε για 5άδα βασικών φωτιά, αλλά από πίσω δεν υπάρχει η ανάλογη ποιότητα. Επίσης, καλό είναι το small-ball, αλλά απέναντι σε ομάδες με δυνατή ρακέτα (όπως είναι οι  Spurs) που παίζει με 2 δυνατούς ψηλούς, οι Cavs δεν έχουν “αντίδοτο”.

Προσδοκίες για φέτος: Κάτι λιγότερο από το πρωτάθλημα θα είναι αποτυχία. Εφόσον πέρυσι έφτασαν ως εκεί, στόχος και φέτος είναι το δαχτυλίδι. Με δεδομένου ότι και φέτος δεν φαίνεται να υπάρχει αντίπαλος στην Ανατολή.

Indiana Pacers

Τι έκαναν πέρυσι: Με την επάνοδο του George στα δικά του στάνταρ, επέστρεψαν και οι Pacers σε ρόλο πρωταγωνιστή στην Ανατολή. Έπαιξαν και ωραίο μπάσκετ κατά διαστήματα και εξασφάλισαν σχετικά νωρίς την συμμετοχή τους στα play-offs (με ρεκόρ 45-37). Στην post-season έπεσαν πάνω στους Raptors, από τους οποίους αποκλείστηκαν με 4-3. Κατά την ταπεινή μου άποψη, αδίκησαν τους εαυτούς τους, αφού έπαιξαν εξαιρετικό μπάσκετ στη σειρά και πιστεύω ότι μπορούσαν να προκριθούν ακόμα και με 4-1, αφού μέχρι και το 3-3 και στις 3 ήττες έχασαν δικά τους παιχνίδια.

Τι κρατάνε: Φυσικά την επιστροφή, για τα καλά, του superstar της ομάδας, Paul George. Μετά τον φρικτό τραυματισμό του πριν 2 καλοκαίρια, ο George πέρυσι έδειξε να φτάνει και πάλι σε top επίπεδο. Ευτυχώς για τον ίδιο, τους Pacers, αλλά και το άθλημα. Επίσης, αρκετά καλή ήταν και η πρώτη σεζόν του ιδιότροπου Monta Ellis στους Pacers και θετικό και το γεγονός ότι συνύπαρξε αρμονικά με τον George. Ελπιδοφόρα και η παρουσία του Turner (rookie πέρυσι), που από το πουθενά προέκυψε ως μια πολύ αξιόλογη λύση στη θέση 5, εκεί όπου οι Pacers πέρυσι -θεωρητικά- θα “πονούσαν”.

Τι θέλουν να ξεχάσουν: Τον πολύ άδικο -βάση εμφανίσεων- αποκλεισμό από τους Raptors στον πρώτο γύρο των play-offs. Γενικά πάντως ήταν μια πολύ θετική σεζόν για τους Pacers.

Αποχωρήσεις: Λίγες και δεν πρέπει να θεωρούνται σημαντικές. Ίσως αυτή του Hill, αλλά δεδομένου του ποιος ήρθε στη θέση (βλ. παρακάτω), λογικά μάλλον δεν πειράζει.

Τα νέα πρόσωπα: Hill out, Teague in και πλέον η περιφέρεια των Pacers είναι από τις καλύτερες της Ανατολής. Teague, Ellis και George προμηνύουν κάτι καλό φέτος στην Indiana. Σημαντική και η προσθήκη του Brooks από τους Bulls, που δίνει μια εξτρά λύση για το rotation, ενώ η έλευση  των Young (Nets) και Al Jefferson (Hornets), δημιουργεί μια πολύ ποιοτική ρακέτα. Γενικά οι Pacers έκαναν (κατά τη γνώμη μου) τις καλύτερες προσθήκες και θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα πλέον για τους τελικούς της Ανατολή. Επίσης, πιστεύω ότι θα είναι από τις ομάδες που πρέπει και αξίζει να παρακολουθούμε φέτος.

Ο σταρ: Εφόσον έχει επιστρέψει και είναι υγιής, θεωρώ ότι ο τίτλος τους σταρ της ομάδας, του ανήκει. Ο Paul George είναι καλά και όσο συμβαίνει αυτό, οι φίλαθλοι των Pacers έχουν κάθε λόγο να χαίρονται.

Πλεονεκτήματα: Έχουν γεμίσει με ποιότητα την ομάδα τους. Διαθέτουν μια πολύ δυνατή περιφέρεια, ενώ οι Young και Jefferson κάνουν άκρως ελκυστική και τη ρακέτα. Υπάρχει και πάγκος. Όχι με ανάλογη ποιότητα, αλλά τουλάχιστον στις θέσεις 2 (Stuckey), 3 (CJ Miles) και 5 (Turner) υπάρχει έστω μια αξιόλογη εναλλακτική. Δεν είναι και άσχημο ένα καλό rotation 8 ατόμων.

Μειονεκτήματα: Η φυγή του Vogel θα κοστίσει. Ήταν χρόνια στην ομάδα, ήξερε τα κατατόπια και γενικά είχε δώσει το στίγμα του. Επί των ημερών του, η ομάδα γνώρισε μεγάλες στιγμές (2 τελικοί περιφέρειας) και έπαιζε ένα αμυντικό μπάσκετ, σήμα κατατεθέν στη λίγκα τα προηγούμενα χρόνια. Το μόνο θετικό είναι ότι συνεχίζει στον πάγκο ο McMillan που ήταν το δεξί χέρι του Vogel τα τελευταία 3 χρόνια, οπότε δεν του είναι παντελώς άγνωστα τα δεδομένα στην Fieldhouse Arena.

Προσδοκίες για φέτος: Η ομάδα έχει γεμίσει με ποιότητα, κατά τη γνώμη μου είναι οι καλύτεροι Pacers εδώ και πολλά χρόνια. Πέρυσι κατάφεραν και έφτασαν μέχρι τα play-offs και έδειξαν ότι υπάρχουν δυνατότητες και για παραπάνω. O Larry Bird έκανε εξαιρετικές κινήσεις με τις προσθήκες των Teague, Young και Jefferson, οπότε υπάρχουν προσδοκίες μέχρι και για -γιατί όχι- τους τελικούς της περιφέρειας.

Detroit Pistons

Τι έκαναν πέρυσι: Κατάφεραν μετά τη σεζόν 07/08 να επιστρέψουν στα play-offs. Επιτέλους, γιατί οι Pistons είναι μια παραδοσιακή δύναμη στην Ανατολή. Με ρεκόρ 44-38 τερμάτισαν στην 8η θέση και πρόλαβαν το τέλος, 2 “στροφές” πριν το τέλος. Εκεί είχε βέβαια Cavaliers και στην παρθενική τους εμφάνιση, οι περισσότεροι παίχτες των Pistons, δεν κατάφεραν να κάνουν ούτε νίκη.

Τι κρατάνε: Και μόνο η παρουσία σε play-offs είναι αρκετή. Μετά από τις τραγικές επιλογές των τελευταίων ετών και τους παίχτες που έρχονταν και παρέρχονταν, πέρυσι οι Pistons παρουσίασαν ένα πολύ καλό σύνολο και πέτυχαν το στόχο τους. Φυσικά μέρος της επιτυχίας πηγαίνει και στον Van Gundy. Στα θετικά και η τεράστια εξέλιξη του Drummond, καθώς και η πολύ καλή παρουσία και βελτίωση και του Jackson. Οι 2 τους συνέθεσαν ένα πολύ δυνατό δίδυμο ψηλού-κοντού.

Τι θέλουν να ξεχάσουν: Δεν υπάρχει κάτι να τους προσάψεις. Με χαμηλά το κεφάλι μπήκαν στο πρωτάθλημα, είχαν μια πολύ αξιόλογη παρουσία εντός έδρας (κάτι που δεν υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια) και κατάφεραν να μπουν και στην post-season. Γιατί να πρέπει να ξεχάσουν κάτι;

Αποχωρήσεις: Τίποτα το ιδιαίτερο. Από τους παίχτες που αποχώρησαν, ουδείς είχε σημαντικό ρόλο στην ομάδα.

Τα νέα πρόσωπα: Πολύ σημαντική η προσθήκη του Smith. Σίγουρα ο Jackson δεν κινδυνεύει να χάσει τη θέση του, αλλά μιας και μιλάμε για έναν εξαιρετικό σκόρερ, ο Pope (στο 2) θα πρέπει να προσπαθεί διαρκώς για να μην βρεθεί εκτός. Βέβαια, ο δεύτερος έχει το μεγάλο πλεονέκτημα του ότι είναι πιο αμυντικός, άρα και πιο χρήσιμος.

Ο σταρ: Οι Jackson και Drummond πέρυσι συνεργάστηκαν αρμονικά και έδειξαν ότι μπορούν από κοινού να ανεβάσουν επίπεδο την ομάδα. Θα μοιραστούν λοιπόν και τον τίτλο του σταρ της ομάδας.

Πλεονεκτήματα: Δεν έκαναν ριζικές αλλαγές στο ρόστερ και κυρίως στην starter 5άδα, η οποία θα είναι ίδια κατά τα 5/5. Αυτό είναι σημαντικό, γιατί θα υπάρχει χημεία. Ο ερχομός των Marjanovic και Leuer, μαζί με την παρουσία των Drummond, Baynes και Harris, δίνουν αρκετές καλές λύσεις στη ρακέτα.

Μειονεκτήματα: Δεν υπάρχει μεγάλο rotation και με αξιόλογους παίχτες σε όλες τις θέσεις και ειδικά στο 1-2, αλλά και στο 3. Smith, Jackson και Pope ότι υπάρχει στα guard, ενώ στη θέση του SF υπάρχει μεγάλο κενό. Συγκεκριμένων δυνατοτήτων ο βασικός Morris, ενώ από πίσω δεν υπάρχει κάτι αξιόλογο.

Προσδοκίες για φέτος: Να κάνει η ομάδα μια πορεία ανάλογη της περσινής. Καλώς ή κακώς οι φιλοδοξίες ανέβηκαν μετά τη συμμετοχή στα play-offs. Σε ατομικό επίπεδο θα ήθελαν να δουν φέτος τον Drummond να μετατρέπεται στον καλύτερο, ή μέσα στο top-3 των center της λίγκας.

Chicago Bulls

Τι έκαναν πέρυσι: Μια από τις χειρότερες σεζόν τους τα τελευταία χρόνια. Είχαν πολλά σκαμπανεβάσματα στην απόδοση τους μέσα στη σεζόν, ενώ δεν έλειψαν και οι τραυματισμοί. Επίσης, φάνηκαν επηρεασμένοι και από την αλλαγή του προπονητή, με τον Hoiberg να μην μπορεί να συνεχίσει το έργο του Thibodeau. Εν κατακλείδι, ρεκόρ 42-40 για τους «ταύρους», κάτι που τους άφησε εκτός play-offs.

Τι κρατάνε: Ελάχιστα πράγματα, έως τίποτα. Έπαιξαν ωραίο και επιθετικό μπάσκετ σε κάποια ματς, σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, αλλά στη σούμα δεν υπήρξε ουσιαστικό αποτέλεσμα. Επίσης στα θετικά συγκαταλέγεται και η μετάβαση του Buttler από ρολίστα σε star player για την ομάδα.

Τι θέλουν να ξεχάσουν: Αρκετά πράγματα. Αρχικά το γεγονός ότι έμειναν εκτός play-offs ύστερα από 7 σεζόν. Έπειτα είναι και η αλλαγή του κόουτς που έγινε το περασμένο καλοκαίρι, με τον Hoiberg να μην μπορεί να περάσει τη δική του φιλοσοφία στην ομάδα. Αρκετοί τραυματισμοί και απογοήτευση για ακόμα μια χρονιά από τον Rose. Η αποχώρηση του Gasol από την ομάδα είναι πλήγμα, ειδικά από τη στιγμή που ο τελευταίος έκανε και πάλι μια εξαιρετική σεζόν.

Αποχωρήσεις: Αρκετές. Άλλες ανακούφισαν τους Bulls, όπως αυτή του Rose. Που και πολύ χώρο έπιανε στο salary cap και 3 χρόνια τώρα ήταν 1 μέσα 2 έξω με τα χειρουργεία και τους τραυματισμούς του. «Άσχημες» οι αποχωρήσεις των Noah και Gasol, που σίγουρα προσέφεραν περισσότερο από ότι ο Rose και ήταν οι στυλοβάτες της ρακέτας των «ταύρων». Σημαντικές και οι αποχωρήσεις των Brooks και Dunleavy. Ο πρώτος είχε σημαντική εξέλιξη πέρυσι και ο δεύτερος ήταν ένας καλός σουτέρ από την περιφέρεια.

Τα νέα πρόσωπα: Εδώ οι Bulls ίσως έδωσαν ρέστα και πέραν των Warriors, ελέω Durant, έκαναν τις πιο «θορυβώδεις» κινήσεις στην free agency. Και ξεκινώντας από αυτόν που ήρθε τελευταίος, ο Dwane Wade μετά από 1…ζωή στο Miami, επιστρέφει στη γενέτειρα του. Έχοντας κάνει μια πολύ καλή χρονιά πέρυσι, που θύμισε λίγο από 2008, οι Rondo άφησε τους Kings και επιστρέφει στην Ανατολή για λογαριασμό των «ταύρων». Σημαντική κίνηση και η προσθήκη του Canaan από τους 76ers, όπως και αυτή του Lopez από τους Knicks.

Ο σταρ: Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις ότι ο 3 φορές πρωταθλητής NBA θα πάρει τον τίτλο αυτό στους Bulls. Η έλευση του Wade σίγουρα τον καθιστά το brand name του Chicago και περιμένουν πολλά από αυτόν οι ιθύνοντες των Bulls.

Πλεονεκτήματα: Με Rondo, Butler και Wade η περιφέρεια των Bulls γίνεται πυραυλοκίνητη. Οι 3 τους είναι δεδομένο ότι αν δέσουν, θα αποτελέσουν το αντίπαλον δέος των Cavs (τουλάχιστον αν πάμε βάση ονομάτων). Μια φοβερή 5άδα συμπληρώνουν οι Gibson και Lopez, οπότε οι Bulls έχουν τις βάσεις για κάτι καλό. Τα back-up στην περιφέρεια με Canaan και McDermott είναι ικανοποιητικά. Ακόμα και ο Snell είναι μια αξιόπιστη λύση για τη θέση 3.

Μειονεκτήματα: Η περιφέρεια έχει 2^nd unit, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο και στη ρακέτα. Εκεί υπάρχει μόνο ο Mirotic για το 4, ενώ στη ρακέτα αν ο Lopez χάσει ματς, ο Felicio δε θα έλεγα ότι είναι και η πλέον ενδεδειγμένη λύση. Ο Hoiberg πέρυσι δεν μπόρεσε να περάσει τη φιλοσοφία του, οπότε και φέτος θα πρέπει να ψάξει να βρει τον τρόπο να το κάνει. Το μόνο θετικό εδώ είναι ότι οι Rondo και Wade είναι 2 παίχτες που θα ταιριάξουν στο στυλ παιχνιδιού του. Επίσης να σημειωθεί ότι, για να χωρέσουν οι Butler και Wade στην ίδια 5άδα, ο ένας από τους (μάλλον ο 1^ος) θα πρέπει να μετακινηθεί στη θέση 3. Λογικά θα τα καταφέρει, αλλά μένει να το δούμε στην πράξη.

Προσδοκίες για φέτος: Οι κινήσεις των Bulls ένα πράγμα δείχνουν. Άπαντες στο στρατόπεδο των «ταύρων» περιμένουν τουλάχιστον είσοδο στα play-offs και γιατί όχι και μια συμμετοχή στους τελικούς της περιφέρειας. Σίγουρα πάντως το να μείνουν εκτός 8άδας, θα είναι μεγάλη αποτυχία.

Milwaukee Bucks

Τι έκαναν πέρυσι: Δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν την πολύ καλή πορεία που είχαν πρόπερσι. Έκαναν πισωγύρισμα μη καταφέρνοντας να μπουν στα play-offs. Μάλιστα, το τρένο είχε χαθεί σχετικά νωρίς, ενώ οι Bucks είχαν πολύ αρνητικό ρεκόρ (33-49).

Τι κρατάνε: Φυσικά την τρομερή εξέλιξη του Αντετοκούνμπο. Ο Γιάννης βελτιώθηκε πάρα πολύ (προσωπικά πιστεύω ότι έπρεπε να ψηφιστεί ο πιο βελτιωμένος παίχτης πέρυσι), ενώ η μεταφορά του από τη θέση 3 στον 1, είχε ευεργετικά αποτελέσματα, τόσο για τους Bucks, όσο και για τον ίδιο. Τα triple-double έγιναν συχνό φαινόμενο και οι Bucks απέδιδαν πολύ καλύτερα στην επίθεση. Το ίδιο ισχύει και τον Parker, που είδε τα νούμερα του να ανεβαίνουν. Επίσης στα θετικά συγκαταλέγεται και η αρμονική συνύπαρξη των Αντετοκούνμπο και Parker στην 5άδα, ένα δίδυμο που σίγουρα στηρίζουν πολλά πάνω του οι Bucks.

Τι θέλουν να ξεχάσουν: Το γεγονός ότι δεν μπόρεσαν να μπουν στα play-offs και τις λάθος κινήσεις στο κομμάτι των προσθαφαιρέσεων. Τόσο το περασμένο καλοκαίρι, όσο και τον Φλεβάρη, οι Bucks προχώρησαν σε αρκετές αλλαγές, κάτι που έπληξε την ομοιογένεια που είχαν την πιο περασμένη χρονιά.

Αποχωρήσεις: Χάθηκαν κάποιοι σημαντικοί παίχτες, ξεχωρίζει η αποχώρηση του σκόρερ Mayo. Σε δεύτερη μοίρα αυτές των Bayless, Ennis και Vasquez.

Τα νέα πρόσωπα: Πολύ καλές και χρήσιμες θεωρώ ότι ήταν οι προσθήκες των Bucks. Dellavedova, Teletovic θα δυναμώσουν την άμυνα, αλλά και το σουτ από την περιφέρεια, ενώ χρήσιμη θα είναι και η εμπειρία των Beasly και Terry που ήρθαν από το Houston. Φυσικά, ξεχωρίζει η επιλογή των Bucks από το draft, με τον Maker να είναι ένας παίχτης του 2.16 και τα «ελάφια» περιμένουν πολλά από αυτόν.

Ο σταρ: Ο Kris Middleton είναι ο σκόρερ της ομάδας, ειδικά μετά τη φυγή Mayo, αλλά ας μου επιτραπεί η επιλογή του Αντετοκούνμπο για τη συγκεκριμένη θέση. Μπορεί να μην είναι τόσο σκόρερ όσο ο Mayo, αλλά είναι –μαζί με τον Parker- το next best thing των Bucks.

Πλεονεκτήματα: Ο κορμός της ομάδας θα παραμείνει ο ίδιος με πέρυσι, αφού ότι προσθήκες έγιναν ήταν για να δυναμώσει ο πάγκος. Η βασική 5άδα αποτελείται από ψηλούς παίχτες, το θετικό είναι όμως ότι είναι όλοι τους πολύ αθλητικοί και μπορούν να προσαρμοστούν (ειδικά στην άμυνα), σε οποιοδήποτε στυλ παιχνιδιού. Εκτός από αθλητική ομάδα, υπό τη σωστή καθοδήγηση πιστεύω ότι είναι μια ομάδα που μπορεί να παίξει εξαιρετική άμυνα και να γίνει το βασικό της όπλο το αμυντικό παιχνίδι.

Μειονεκτήματα: Δεν υπάρχει σκόρερ-killer. Ένας-ένας οι μεγάλοι σκόρερ των Bucks αποχώρησαν, δεν αποκτήθηκαν αντίστοιχοι και πλέον –πλην του Middleton- δεν υπάρχει παίχτης που θα πάρει τη μπάλα να σουτάρει στα δύσκολα. Δεν υπάρχει επίσης και κάποιος σταθερός σουτέρ από την περιφέρεια. Επίσης, αν οι στόχοι είναι έστω τα play-offs, δεν υπάρχει ο παίχτης-ηγέτης. Ο παίχτης all-star (go to guy) που θα τους δώσει ώθηση στα δύσκολα. Ο Γιάννης τείνει να εξελιχθεί σε τέτοιον. Δεν είναι ακόμα.

Προσδοκίες για φέτος: Έχοντας πάντα σαν οδηγό την πιο περσινή χρονιά, υπάρχει η προσδοκία των play-offs. Από την άλλη βέβαια και με τα λάθη που έγιναν πέρυσι, ίσως σε επίπεδο ομάδας να πρέπει να περιμένουν ακόμα ένα χρόνο. Πιστεύω ότι οι μεγαλύτερες προσδοκίες των Βucks έχουν να κάνουν με την εξέλιξη των MCW, Parker και Γιάννη και με το πως θα ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του NBA ο Maker, στη ρούκι του χρονιά.

L-Train