Για να είσαι αλεπού στο στοίχημα
Αν η ισπανική γρίπη πριν από έναν αιώνα υποχρέωσε τα κράτη στο να προχωρήσουν σταδιακά στη δημιουργία εθνικού συστήματος υγείας, ο δεν-ξέρουμε-ακόμη-καλά-καλά-πώς-γράφεται-ιός φέρνει τέτοια αλλαγή στην καθημερινότητα που νιώθεις ότι ο κόσμος δεν κάνει απλά ένα μεγάλο βήμα τεχνολογικά – αλλά ένα άλμα προς το μέλλον. Εξίσου αναγκαστικά. Όπως, μικρό παράδειγμα, εν μέσω capital controls, ο μέσος Ελληνας έμαθε το web banking, πλέον αρκετές συνήθειές μας θα αλλάξουν.
Και να περάσουν όλα αυτά, να έρθει η επόμενη D-Day που ο πλανήτης θα είναι καθαρός, με το χέρι στην καρδιά θα μπείτε άφοβα σε ένα γεμάτο αεροπλάνο για να ταξιδέψετε ή σε ένα σούπερ μάρκετ που συγχρωτίζετε πολύς κόσμος; Δύσκολα.
Κι όμως, εν μέσω όλων αυτών, εν έτει 2020 με την τεχνολογία να… τρέχει, υπάρχει μια χώρα όπου ο απομονωτισμός έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που είναι αδύνατη η εξακρίβωση μιας είδησης. Πότε; Σε εποχή που… κλάνεις στο Αμβούργο κι έχει γίνει γνωστό στο Μπουένος Αϊρες μέσα σε δευτερόλεπτα.
Ζει ή όχι ο Κιμ Γιονγκ Ουν; Σοβαροί να είμαστε, ζει. Αλλωστε τα fake news που έχουν γραφτεί για τη χώρα εδώ και χρόνια είναι πολλά και με επιστημονικής φαντασίας θέματα: τι ότι σκότωσε την ερωμένη του τραγουδίστρια επειδή έκανε σέξι βίντεο (αλλά μερικούς μήνες μετά ανέβασε στο Youtube νέο τραγούδι), τι ότι έριξε σε λυσσασμένα σκυλιά τον θείο του, τι ότι η αδερφή του τον καθάρισε κλπ. Όλα άρχισαν επειδή ο Βορειοκορεάτης έλειψε από την παρέλαση της 15ης Απριλίου και έχει να εμφανιστεί δημόσια από τις 11 Απριλίου. Τα υπόλοιπα, στο σημερινό, αφιερωματικό κείμενο…
🦊 Στοιχηματικά, δεν ήταν καλή η Κυριακή μιας και τα ρίσκα, έστω και με κάλυψη με ασιατικό χάντικαπ, δεν απέδωσαν, στο Τουρκμενιστάν με το Σάγκανταμ – Μαρβ και στη Λευκορωσία με το Ισλατς – Βίτσεμπσκ.
Ζει ή όχι ο Κιμ Γιονγκ (ή, ορθώς, Τζονγκ) Ουν; Πέθανε, τον καθάρισαν, κρύβεται; Ερωτήματα της εποχής αλλά μεγαλύτερο είναι αυτό που δεν… φαίνεται: πώς γίνεται, εν έτει 2020, με τέτοια εξάπλωση της πληροφορίας μέσω της τεχνολογίας, να υπάρχει τέτοιο μυστήριο; Γίνεται διότι η Βόρεια Κορέα είναι μακράν το πιο απομονωμένο κράτος του κόσμου. Μεταξύ μας, δεν είναι καν κράτος, είναι ένα τσιφλίκι μιας οικογένειας που μετέτρεψε τον κόσμο σε τόσο υποδουλωμένα πρόβατα, σε σημείο που ειλικρινά πιστεύουν ότι οι Κιμ είναι Θεοί – εξ ου και πρέπει να λατρεύονται.
Σημείωση: ως και στην περίπτωση της Κίνας με την Ταϊβάν, επισήμως το «Βόρεια Κορέα» δεν υπάρχει: ονομάζεται Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας από το 1948, οπότε και χωρίστηκε από τη Νότια. Νωρίτερα, ενώ η περιοχή ήταν υπό ιαπωνική κατοχή από το 1910 (ενώ είχε κερδίσει την ανεξαρτησία της από την Κίνα το 1895), χωρίστηκε στη μέση από ΕΣΣΔ και ΗΠΑ το 1945.
Τούτο που δεν γνωρίζουν, ή μπερδεύουν, πολλοί, είναι ότι ο Ιωσήφ Στάλιν και η Σοβιετική Ένωση κήρυξαν τον πόλεμο στις Ιαπωνία τις ημέρες της… Χιροσίμα, στις 8 Αυγούστου 1945 – και όχι νωρίτερα. Τα δόγματα «πρώτα η Γερμανία» και «παράδοση άνευ όρων ή πόλεμος μέχρις εσχάτων» κυριαρχούσε και τηρήθηκε στο έπακρον ως και τη ήττα των ναζί νωρίτερα, τον Μάιο. Και, όπως και στην πορεία προς το Βερολίνο, έτσι και προς την… άλλη πλευρά, ο σοβιετικός στρατός πήγε «τρένο», ξεκινώντας από τη Μογγολία και συνεχίζοντας στα κινέζικα εδάφη, στα κορεάτικα και φτάνοντας ως τα ιαπωνικά σύνορα. Κι αν δεν το έχετε προσέξει υπάρχει ένα νησί, η Σαχαλίνη (που πρέπει να κάνεις… μεγάλο ζουμ στον χάρτη για να διαπιστώσεις ότι είναι νησί), σε έκταση όση το ένα πέμπτο του μεγέθους της Ιαπωνίας, που ήταν μέρος της αυτοκρατορίας της ως τότε αλλά κατελήφθη από τον κόκκινο στρατό. Ο σοβιετικο-ιαπωνικός πόλεμος κράτησε μόλις ως τις 2 Σεπτεμβρίου καθώς οι Ιάπωνες παραδόθηκαν στους Αμερικανούς μετά τις πυρηνικές βόμβες, όχι όμως και στον Στάλιν και οι μάχες στην Ασία συνεχίστηκαν για λίγο καιρό.
Στο λυκαυγές του Ψυχρού Πολέμου λοιπόν, η Κορέα χωρίστηκε στη μέση βάσει σοβιετικής και αμερικάνικης κατοχής ενώ οι Κορεάτες αντάρτες είχαν πολεμήσει επί σειρά ετών ενάντια στους Ιάπωνες: ανάμεσά τους και ο Κιμ Ιλ Σουνγκ, που εξελίχθηκε σε ηγετική μορφή και προσπάθησε να ενώσει τις δύο κυβερνήσεις, κάτι που οδήγησε όμως σε τρίχρονη σύρραξη (1950-53) γνωστή και ως Πόλεμος της Κορέας. Μετά τη λήξη του ο Κιμ Ιλ Σουνγκ σταδιακά άρχισε να τίθεται ενάντια στην ΕΣΣΔ και, μετά τον θάνατο του Στάλιν το 1956, χάραξε δική του πορεία επιβάλλοντας ένα ιδιότυπο σοσιαλιστικό καθεστώς, το Τζούτσε, όπου τα πάντα ανήκουν αλλά και χρηματοδοτούνται από το κράτος. Και, φυσικά, επιβλήθηκε περίτεχνα τέτοια προσωπολατρεία προς τον Κιμ που όμοιά της δεν συναντάται πουθενά αλλού.
Ο Κιμ Ιλ Σουνγκ πέθανε το 1994 και εκατομμύρια θρηνούσαν σε κατάσταση… υστερίας. Τον διαδέχθηκε ο γιος του, Κιμ Γιονγκ Ιλ που συνέχισε αδιάλλακτα την πολιτική του απομονωτισμού για τη χώρα αλλά και προσπάθησε να εξομαλύνει την κατάσταση με τη Νότια Κορέα, χωρίς επιτυχία. Το 2008 υπέστη βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο, που κρατήθηκε μυστικό και απεβίωσε το 2011, οπότε τον διαδέχθηκε ο Κιμ Γιονγκ Ουν σε ηλικία μόλις 29 ετών καθώς εκτιμάται ότι γεννήθηκε το 1982.
Ο Κιμ Ιλ Σουνγκ ξεπέρασε ακόμη και τους Μάο και Στάλιν: κατόρθωσε να κυβερνά τη χώρα ακόμη και… νεκρός καθώς η κορυφή της εξουσίας, βάσει νόμων, ανήκει στον «Αιώνιο Ηγέτη» και η διαχείριση αυτής κληροδοτείται στον εξ αίματος διάδοχο. Το ημερολόγιο ξεκινά στη Βόρεια Κορέα τη μέρα που γεννήθηκε (το 1912), σχολεία, πανεπιστήμια, γήπεδα, νοσοκομεία, χωριά πήραν το όνομά του, η λατρεία και ο σεβασμός είναι υποχρεωτικά και διατηρούνται ως σήμερα. Πώς; Διότι στη χώρα δεν μένουν ξένοι: μόνο ντόπιοι. Συνεπώς, καμία άλλη ιδεολογία δεν μπορεί να διαδοθεί – δεν υπάρχει κάποιος με άλλες ιδέες! Κι αν υπάρξει, φυλακίζεται ή / και εκτελείται. Ενδεικτικό ότι, αν κάποιος τουρίστας (από τους ελάχιστους με άδεια εισόδου) φωτογραφίσει το τεράστιο άγαλμα του Κιμ, οφείλει κατόπιν να δείξει τις φωτογραφίες στις παριστάμενες αρχές και όσες δεν είναι καλοτραβηγμένες, σβήνονται!
Φυσικά υπάρχει και αθλητισμός στη χώρα, όπως και μπάλα. Ποδόσφαιρο. Και η Βόρεια Κορέα έχει να… λέει για το Μουντιάλ του 1966, στη μεγαλύτερη διεθνή της επιτυχία και σε μια εποχή που ελάχιστοι γνώριζαν το ακριβώς συνέβαινε στο εσωτερικό της. Η Βόρεια Κορέα προκρίθηκε σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου μόλις δύο φορές, το ’66 στην Αγγλία και το ’10 στη Νότια Αφρική, αρκετές φορές δεν μετείχε καν στα προκριματικά. Σε Asian Cup εμφανίζεται πλέον συχνά αλλά έχει να διακριθεί από την 4η θέση το 1980 στο Κουβέιτ.
Το ’66 η Βόρεια Κορέα προκρίθηκε από σπόντα στην τελική φάση καθώς η FIFA ενοποίησε την Αφρική και την Ασία σε μία προκριματική φάση και με μόνο ένα εισιτήριο, με αποτέλεσμα να αποσυρθούν όλες πλην Αυστραλών και Βορειοκορεατών. Και τα δύο τους ματς έγιναν στην Καμπότζη και η Βόρεια Κορέα νίκησε 6-1 και 3-1, κερδίζοντας μια ιστορική, αλλά με ευτράπελα, πρόκριση. Μια πρόκριση που λίγο έλειψε να χαθεί μιας και αρχικά οι Αγγλοι αρνούνταν δώσουν βίζα εισόδου στους Βορειοκορεάτες (καθότι το βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών δεν αναγνώριζε τη Βόρεια Κορέα ως ανεξάρτητο κράτος), εντέλει πείστηκαν και έδωσαν και στην αποστολή και δε (μόλις) δέκα τυχερούς φιλάθλους. Οι εν λόγω δέκα ταξίδεψαν μετά από κλήρωση όπου είχαν δηλώσει συμμετοχή πάνω από 50.000!
Η Βόρεια Κορέα έπεσε σε όμιλο με ΕΣΣΔ, Ιταλία και Χιλή με τα ματς να διεξάγονται σε Μίντλεσμπρο και Σάντερλαντ: ηττήθηκαν 3-0 από τους Σοβιετικούς και πήραν 1-1 από τη Χιλή ισοφαρίζοντας με τον Παρκ Σέουνγκ Ζιν στο 88’. Μάλιστα οι κόκκινες εμφανίσεις της, σαν αυτές που φορούσε και η Μίντλεσμπρο, έφερε τους ντόπιους σε θέση… συμπάθειας υπέρ της ασιατικής ομάδας και στο παιχνίδι με τους Χιλιανούς ζητωκραύγαζαν υπέρ της!
Και, στο τελευταίο θριάμβευσαν με 1-0 της Ιταλίας με γκολ του Πακ Ντου Ικ στο 42’, σε ένα από τα κορυφαία παιχνίδι της μουντιαλικής ιστορίας και, φυσικά, σε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις ever: η αδύναμη Βόρεια Κορέα ήταν στα ημιτελικά και η Ιταλία, εκ νέου μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποτύγχανε οικτρά αν και οι σύλλογοί της (κυρίως η Ιντερ και η Μίλαν) μεσουρανούσαν τότε. Μάλιστα οι Ιταλοί αισθάνθηκαν τέτοια ντροπή, που όταν η αποστολή των «ατζούρι» επέστρεψε στο αεροδρόμιο της Γένοβας, την υποδέχθηκαν πετώντας στους παίκτες… σάπιες ντομάτες. Η «σκουάντρα ατζούρα» διέθετε παίκτες κλάσης τότε, όπως οι Αλμπερτόζι, Μπαριζόν, Φακέτι, Ματσόλα και Ριβέρα αλλά απέναντι στους Ασιάτες του Ρε Χιουν Μιουνγκ δεν φάνηκε το ταλέντο τους στο γήπεδο.
Βεβαίως, επειδή οφείλεις να αναφέρεις τη λεπτομέρεια κι ας σου χαλάνε μια όμορφη ιστορία, Οι Βορειοκορεάτες περίμεναν μέχρι την επόμενη μέρα για να πανηγυρίσουν: και όντως η (αδιάφορη) Σοβιετική Ενωση τους έκανε δώρο τη νίκη επί της Χιλής (2-1).
Το παραμύθι των παικτών της Βόρειας Κορέας λίγο έλειψε να συνεχιστεί καθώς στους «8» προηγήθηκε με 3-0 της Πορτογαλίας στο 25ο λεπτό! Ωστόσο οι Ιβηρες είχαν Εουσέμπιο και με τέσσερα γκολ (από το 27’ ως το 59’) ο «μαύρος πάνθηρας» τους οδήγησε στην ανατροπή και στο τελικό 5-3. Οι Ασιάτες παρασύρθηκαν από τον ενθουσιασμό τους και δεν κλείστηκαν, κυνηγώντας κι άλλα γκολ και ο Εουσέμπιο τους τιμώρησε, με… κερασάκι στην τούρτα την ασίστ για το πέμπτο γκολ στον Αουγκούστο (78’).
Ευλόγως, οι Βορειοκορεάτες παίκτες αντιμετωπίστηκαν ως ήρωες όταν επέστρεψαν στην πατρίδα τους και οι ίδιοι, όπως και οι οικογένειές τους, έτυχαν επί σειρά ετών μεγάλων τιμών. Το δε 2002 ο Ντάνιελ Γκόρντον δημιούργησε το ντοκιμαντέρ «Chollima Chookgudan» (σ.σ. «Το Παιχνίδι της Ζωής τους»), που αφορούσε σε εκείνο το αξέχαστο παιχνίδι με τις διηγήσεις των, τότε, επτά εν ζωή μελών ομάδας.
Το κρίμα είναι ότι ενόψει Μεξικού και 1970 η Βόρεια Κορέα δεν… εμφανίστηκε ποτέ. Με απόφαση του καθεστώτος αποσύρθηκε από τον προκριματικό όμιλό της, αρνούμενη να αντιμετωπίσει το Ισραήλ…
Το 2010 στη Νότια Αφρική η Βόρεια Κορέα εμφανίστηκε για δεύτερη, και τελευταία φορά ως σήμερα, σε τελική φάση Μουντιάλ – και πρώτη μετά από 44 χρόνια για την ίδια. Ελαχε σε έναν από τους δυσκολότερους ομίλους, μαζί με Βραζιλία, Πορτογαλία και Ακτή Ελεφαντοστού να και, ευλόγως, εξελίχθηκε σε… σάκο του μποξ: τρεις ήττες με τέρματα 1-12 και μεγαλύτερη ήττα από την Πορτογαλία με 7-0.
Σημειωτέον ότι στην πρεμιέρα του ομίλου η Βόρεια Κορέα είχε ηττηθεί με 2-1 από τη Βραζιλία αλλά με αξιοπρεπέστατη εμφάνιση, τέτοια που… ανάγκασε τα καθεστώς να δώσει εντολή στην κρατική τηλεόραση να μεταδώσει ζωντανά το επόμενο ματς, θα ήταν μάλιστα το πρώτο παιχνίδι στην ιστορία της εθνικής που θα το έδειχνε live. Για τέτοια… ιλαροτραγωδία μιλάμε.
Ευλόγως, δεν θα μπορούσε να μείνει έτσι τέτοια επονείδιστη εμφάνιση. Με το που επέστρεψαν στη Βόρεια Κοεά και σε μία διαδικασία που έμοιαζε περισσότερο με στρατοδικείο, παίκτες και τεχνικό επιτελείο βρέθηκαν αντιμέτωποι με κατηγορίες σε δικαστήριο που έλαβε χώρα στο υπουργείο Πολιτισμού! Ο τότε επικεφαλής του, Παρκ Μιόνγκ Τσολ, παρουσία και κυβερνητικών στελεχών, επί έξι ώρες κατηγορούσε τους ποδοσφαιριστές (!) και αναφέρθηκαν ένα προς ένα τα λάθη καθενός στο γήπεδο! Απίθανα πράγματα… Ο ομοσπονδιακός τεχνικός Κιμ Γιονγκ Χαν διεγράφη από το Κομουνιστικό Κόμμα (κάτι που αποτελεί στίγμα για κάθε Βορειοκορεάτη) και εξαναγκάσθηκε να αλλάξει επάγγελμα και να γίνει εργάτης σε εργοστάσιο. Οι μόνοι που… γλίτωσαν τότε τη διαπόμπευση ήταν οι Γιονγκ Ταέ Σε και Αν Γιόνγκ Χακ, οι οποίοι είχαν γεννηθεί στην Ιαπωνία και διατηρούσαν διπλή υπηκοότητα, αποφεύγοντας την επιστροφή στη χώρα (διότι γνώριζαν τι τους περίμενε…).
Στις 27 Απριλίου 2018 ο πάγος… έλιωσε: ο Βορειοκορεάτης δικτάτορας Κιμ ΓιονγκΟυν και ο πρόεδρος της Νότιας Κορέας, Μουν Τζε Ιν, έβαλαν και τυπικά τέλος σε έναν πόλεμο που ξεκίνησε το 1950 (καθώς επισήμως ουδέποτε είχε λήξει ως τότε) προχωρώντας στη λήξη «κάθε εχθρικής δραστηριότητας», στη μετατροπή της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης ανάμεσά στις δύο χώρες, σε μία «Ζώνη Ειρήνης» για τους δύο λαούς, στην επανένωση οικογενειών που χωρίστηκαν στη διάρκεια του πολέμου και άλλα, όπως την κοινή συμμετοχή σε μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις. Κάτι που είχε δοκιμαστεί να γίνει και παλιά, όπως στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα πινγκ πονγκ που διεξήχθη το 1991 στην Ιαπωνία, κατεβάζοντας κοινή ομάδα ενώ την ίδια χρονιά μια ενωμένη ομάδα της Κορέας συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων στο ποδόσφαιρο, στην Πορτογαλία. Και με εξαιρετική επιτυχία, μάλιστα πέρασε από τη φάση των ομίλων με νίκη επί της Αργεντινής με 1-0 (στην οποία αγωνίζονταν πασίγνωστοι παίκτες όπως οι Πελεγκρίνο, Ποκετίνο, Εσνάιντερ), πριν αποκλειστεί από τη Βραζιλία (των Ρομπέρτο Κάρλος, Ελμπερ) στα προημιτελικά.
Στις δε τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων εμφανίζονται πλέον μαζί ενώ το 2018, στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στην Πιονγκτσάνγκ της Νότιας Κορέας, οι δύο χώρες κατέβασαν ενιαία κορεάτικη ομάδα, γυναικών στο χόκεϊ επί πάγου, αποτελούμενη από 23 Νοτιοκορεάτισσες και 12 Βορειοκορεάτισσες! Παρουσία βεβαίως, τότε, στους Αγώνες της Κιμ Γιο Τζονγκ, της 32χρονης αδερφής του του Κιμ Γιονγκ Ουν και διαδόχου της δικτατορικής δυναστείας, αν ο Κιμ όντως πνέει τα λοίσθια…
Ευλόγως, το ποδόσφαιρο είναι το πιο δημοφιλές άθλημα στη Βόρεια Κορέα αν και υπάρχουν αθλητές με διακρίσεις σε άλλα σπορ, όπως το τάε κβον ντο και το πινγκ πονγκ. Φυσικά και υπάρχει εγχώριο πρωτάθλημα, τα τελευταία χρόνια τους δόθηκε και το δικαίωμα να αποκτούν ξένους παίκτες αλλά δεν έχουν χρήματα - διότι οι ομάδες είναι… κρατικές και, κυρίως, των σωμάτων ασφαλείας και των υπουργείων.
Φερ’ ειπείν η Αμροκανγκ και η Ρίμιονγκσου υπάγονται στο Υπουργείο Ασφάλειας του Πολίτη, η 25η Απριλίου, η Ρομιόνγκ και η Σομπαέκσου στην Πολιτοφυλακή, η Χβαεμπούλ στην Υπηρεσία Αθλητισμού Νέων, η Τζέμπι στη Στρατιωτική Αεροπορία, η Κιγκβάντσα στον Κυβερνητικό Σιδηρόδρομο, η Κιοννγκόνοπσονγκ στο Υπουργείο Βιομηχανίας, η Πιονγκιάνγκ στο (κυβερνών) Εργατικό Κόμμα των Κιμ κλπ. Το πρωτάθλημα μοιάζει περισσότερο με μια σειρά τουρνουά κατά τη διάρκεια του χρόνου παρά με κανονική δομή λίγκας, στις κερκίδες οι περισσότεροι είναι στρατιώτες ενώ δεν αναγράφονται τα ονόματα των παικτών στις φανέλες και δεν υπάρχουν τα γνωστά match reports. Συνεπώς, ο κόσμος ξέρει ότι «αυτός με το 7 έβαλε δύο γκολ σήμερα».
Η FIFA έχει προσπαθήσει να εφαρμόσει πλάνα για οικονομική ενίσχυση του ποδοσφαίρου στη Βόρεια Κορέα αλλά ελέω ελβετικής νομοθεσίας (και διεθνών κυρώσεων στη χώρα) κατέστη αδύνατο.
🦊 🏓 🇺🇦 Δράση στο Setka Cup, στην Ουκρανία, με αρκετούς αγώνες στο πρόγραμμα και τους παίκτες σε ομίλους.
Έναν εξ αυτών συνθέτουν οι Κιρίλι Ιβτσένκο, Αντρέγι Περετιάτκο, Σέρχι Σοκόλοφ, Βαλέντιν Πολούσμιακ, Μάξιμ Μπαλακίριεφ και Βλάντισλαβ Λιτβίνοφ. Στάθηκα στο ματς ανάμεσα σε Λιτβίνοφ και Περετιάτκο, με τον πρώτο να έχει νικήσει στα τέσσερα από τα τελευταία πέντε μεταξύ τους από τις 4 του μήνα (όλα για το Setka Cup) και να έχει επτά νίκες στα τελευταία δέκα στο τουρνουά, έναντι πέντε (αντίστοιχα) του Περετιάτκο.
Λίγο νωρίτερα αναμετρώνται οι Σοκόλοφ και Ιβτσένκο, πρώτο τους αντάμωμα στο τουρνουά φέτος. Ο Σοκόλοφ έκανε τρεις νίκες στα τελευταία δέκα, ο Ιβτσένκο αντίστοιχα τέσσερις, οριακό το μεταξύ τους και θαρρώ ότι οι αποδόσεις λανθάνουν.
Άλλο όμιλο, των πέντε, συνθέτουν οι Γιούρι Κολέσνικ, Αρτεμ Ντερεβίνσκι, Ντμίτρο Ντερεβίνσκι, Ολεξάντρ Νάιντα, Ρουσλάν Σολόμκο. Στο ματς ανάμεσα σε Ντερεβίνσκι και Κολέσνικ στάθηκα, τρεις νίκες στο τελευταίο καρέ μεταξύ τους για τον Ντερεβίνσκι που στα τελευταία δέκα έκανε επτά νίκες αλλά είχε ισοδύναμους αντιπάλους. Οκτώ νίκες στα τελευταία δέκα για τον φορμαρισμένο Κολέσνικ, που δίκαια φαβοριτίζεται.
🏓 Ρίσκο 🇺🇦
⏩ 15:55 Σοκόλοφ – Ιβτσένκο: 2 🦊 2.52. (Stoiximan)
🏓 Δυάδα (απόδοσης 2.61) 🇺🇦
⏩ 15:05 Ντερεβίνσκι – Κολέσνικ: 2 🦊 1.70. (Betshop)
⏩ 16:55 Λιτβίνοφ – Περετιάτκο: 1 🦊 1.54. (Betshop)
Νίκος Μποζιονέλος
21+ | Αρμόδιος Ρυθμιστής ΕΕΕΠ | Κίνδυνος εθισμού & απώλειας περιουσίας | Γραμμή βοήθειας ΚΕΘΕΑ: 1114 | Υπεύθυνο Παιχνίδι
21+ |Αρμόδιος Ρυθμιστής ΕΕΕΠ | Κίνδυνος εθισμού & απώλειας περιουσίας | Γραμμή βοήθειας ΚΕΘΕΑ: 210 9237777 | Παίξε Υπεύθυνα
21+ | Αρμόδιος Ρυθμιστής ΕΕΕΠ | Κίνδυνος εθισμού & απώλειας περιουσίας | Γραμμή βοήθειας ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | Παίξε υπεύθυνα
*Ισχύουν Όροι & Προϋποθέσεις διαθέσιμοι στο novibet.gr/info/oroi
Προσφορά* γνωριμίας στη Stoiximan!
21+ | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ 
Ποδόσφαιρο
Μπάσκετ
Όλα
