Για το καλό του ποδοσφαίρου...3.00!

Και η χθεσινή εμφάνιση του Βελγίου απέδειξε πως αυτή η ομάδα θα μπορούσε να σηκώνει απόψε το βαρύτιμο τρόπαιο. Πολλές φορές ωστόσο στον αθλητισμό οι λεπτομέρειες καθορίζουν τις επιτυχίες και αποτυχίες. Τουλάχιστον η ομάδα του Μαρτίνεθ μας πλήρωσε χθες και βέβαια θα έχει την ευκαιρία να γράψει ιστορία στο επόμενο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα αλλά και Μουντιάλ.

Για τον αποψινό τελικό θα είμαι ευθύς και ξεκάθαρος. Η πιο λογική στοιχηματική επιλογή είναι η νίκη της Γαλλίας. Διότι οι τρικολόρ έδειξαν στα προηγούμενα νοκ άουτ παιχνίδια απέναντι σε πολύ δυνατούς αντιπάλους ότι έχουν τον τρόπο να πάρουν αυτό που θέλουν. Επομένως, μπορούν σίγουρα να το κάνουν και κόντρα στην Κροατία. Η δική μου όμως επιλογή σήμερα δεν θα γίνει με καθαρά στοιχηματικά κριτήρια. Θα έχει συναισθηματικό, ιδεολογία, επιθυμία. Το σωστό είναι να αφήνουμε όλα αυτά στην άκρη όταν στοιχηματίζουμε και αυτό κάνω όλη την σεζόν. Αλλά απόψε θα κάνω την εξαίρεση μιας και δεν πρόκειται για έναν απλό αγώνα αλλά για τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Στο δικό μου μυαλό η επιτυχία της δικής μας Εθνικής το 2004, η πρόσφατη επιτυχία της Πορτογαλία στο EURO 2016, η Ισπανία του 2008 και 2010, ως ένα βαθμό και η Ιταλία του 2006, είναι γεγονότα που έχουν κάνει «κακό» στο ποδόσφαιρο. Πείτε με τρελό, πείτε με ό,τι θέλετε, έχω την δική μου θεωρία, φιλοσοφία και τις επόμενες ημέρες θα ανεβάσω εδώ στην στήλη και ένα ξεχωριστό άρθρο, ανεξάρτητα του τι θα γίνει απόψε. Αντίθετα λοιπόν με τις παραπάνω εθνικές ομάδες, η Γερμανία του 2014, η Βραζιλία του 2002 αλλά και η Γαλλία του 1998, μιας και απόψε έχουμε να κάνουμε και πάλι με τους «τρικολόρ», είναι οι ομάδες που με τις επιτυχίες τους συνέβαλαν στο «καλό» του ποδοσφαίρου. Όπως βλέπετε βάζω σε εισαγωγικά τις λέξεις καλό και κακό διότι στην πραγματικότητα είναι σχετικό τι εννοεί κάποιος όταν τις προφέρει. Αυτό που εγώ θέλω να πω είναι ότι το ποδόσφαιρο συνολικά βγήκε κερδισμένο όταν στην κορυφή της Ευρώπης ή του Κόσμου ανέβηκαν ομάδες που συνδύασαν το ελκυστικό ποδόσφαιρο, το θέαμα, με την ουσία και το αποτέλεσμα. Παρότι η καθημερινή επαφή με το στοίχημα μειώνει την αίσθηση ρομαντισμού για το ποδόσφαιρο, μου έχει μείνει λίγη ακόμα, ειδικότερα σε επίπεδο εθνικών ομάδων, και θα ήθελα να την διατηρήσω. Βέβαια όταν οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές πλέον γίνονται ρομπότ μέσω των συλλόγων τους είναι σχεδόν αδύνατο να περιμένουμε να δούμε εθνικές ομάδες με πάθος, ψυχή, δυναμισμό αλλά και Ποδόσφαιρο. Ναι Ποδόσφαιρο, αυτό το υπέροχο άθλημα που δεν είναι μόνο η σωστή τοποθέτηση 4 αμυντικών, οι συγκεκριμένες πρώτες πάσες των αμυντικών μέσων, η ανάπτυξη από τα πλάγια για γίνει η σέντρα και το κεφάλι ή το πόδι του επιθετικού που βάζει το γκολ. Το Ποδόσφαιρο είναι και μπορεί να είναι κάτι παραπάνω. Και η φετινή Κροατία το βγάζει αυτό από μέσα της και το προσφέρει απλόχερα σε όλους τους ποδοσφαιρόφιλους στον πλανήτη. Ναι και η Κροατία έχει την δική της τακτική. Άναρχα δεν μπορεί φυσικά τίποτα να γίνει. Αλλά την ίδια ώρα που ο Ντάλιτς φωνάζει και απαιτεί να εφαρμόζονται τα σχέδιά του, ο Μόντριτς σκαρφίζεται μία πάσα που ξεσηκώνει τους φιλάθλους, ο Ράκιτιτς παίζει όμορφα το 1-2 με έναν συμπαίκτη του και βγάζει μπροστά την ομάδα του, ο Πέρισιτς ξεκινά τις ντρίμπλες στην πλάγια γραμμή και ορμά στην αντίπαλη περιοχή, ο Μάντζουκιτς χρησιμοποιεί βρώμικα το κορμί του για να πάρει θέση, οι στόπερ σπρώχνουν, κλωτσάνε, βρίζουν αντιπάλους, τα μπακ ανεβαίνουν πιο πολύ από ό,τι πρέπει , αφήνοντας κενά πίσω αλλά αυξάνοντας τις πιθανότητες να δούμε κάτι διαφορετικό στην επίθεση. Αυτή η ποδοσφαιρική αλητεία των Κροατών είναι το ποδόσφαιρο που θέλω και πρέπει να μείνει ζωντανό. Ο Ρεχάγκελ, ο Σάντος, ο Ντελ Μπόσκε και ήδη ο Ντεσάμ έχουν κερδίσει το στοίχημα. Η απόλυτη πειθαρχία στην τακτική,  η καταστροφή του αντιπάλου, το αντιποδόσφαιρο είναι άκρως αποτελεσματικό. Αλλά ρε γαμώτο δεν θέλω άλλο από αυτό. Θέλω να ξαναδώ την Βραζιλία να παίζει όπως την θυμάμαι ακόμα όταν ήμουν παιδί, θέλω όλους τους Λατινοαμερικάνους να βγάζουν στο χορτάρι αυτό για το οποίο έχουν γεννηθεί και όχι να φυλακίζονται στις οδηγίες περί τακτικής. Δεν έχει σημασία αν είσαν φαν της Γερμανίας ή όχι αλλά αυτό που είδαμε στο προηγούμενο Μουντιάλ αλλά και στο πρόσφατο Συνομοσπονδιών άρεσε πολύ. Ήταν κάτι διαφορετικό. Δείτε χθες ξανά και ξανά το πρώτο γκολ των Βέλγων με τα δυο μπακ χαφ να συνδυάζονται για να μπει το γκολ, δείτε στα χάιλαϊτς μία απίστευτη αντεπίθεση στο δεύτερο ημίχρονο όπου ο Πίκφορντ στέρησε το γκολ του Μουντιάλ στον Μεουνιέ. Υπάρχει ακόμα αυτό το ποδόσφαιρο και δυστυχώς η Γαλλία αν και μπορεί δεν το παίζει διότι ο Ντεσάμ επέλεξε τον δρόμο άλλων που προανέφερα.

Θα επαναλάβω ότι η λογική λέει Γαλλία αλλά για μένα μία νίκη της Κροατίας απόψε θα είναι μία νίκη για το καλό του ποδοσφαίρου. Και θα στηρίξω αυτήν την ελπίδα, ευχή...